Lekker daggie

Vanmorgenrustig aan gedaan en begin van de middag lekker gaan fietsen richting Oosterend… (einde van Terschelling vandaar END ;-)) Harry zijn tere billetjes gingen natuurlijk na 10 minuten alweer zeer doen en was hoog nodig aan een break toe. Achteraf bleek dat hij de fietsroute al vooraf helemaal gepland had om zo een klein uurtje later aan de koffie met appelgebak te zitten! Ook lekker natuurlijk 😉 Van Oosterend richting Formerum langs de Waddenkant waar we op een gegeven moment moesten kluunen omdat ze het fietspad opnieuw aan het asfalteren waren. Met de fiets over de dijk tussen de schapen naar de andere kant. Ja je maakt wat mee op zo’n eiland! Hahaha…

Aan de andere kant van de dijk raakte we in gesprek met een echte Terschellinger (Jelle). In zijn 4×4 reed hij lekker op zijn gemakkie door de weilanden en moest even wachten op ons omdat we “weer” moesten kluunen in verband met een grote modderpoel! Tja met zo’n 4×4 is dat natuurlijk een eitje maar met je fietsje en op je slippertjes (handig Es) is het verhaal toch wat anders 😉 Jelle vroeg of alles goed ging en zo raakte we aan de praat… Hij vertelde dat hij aan het bijkomen was van een chemokuur omdat hij aan lymfeklierkanker lijdt (heftig!). Het ging goed met ‘m en het was goed te behandelen en gelukkig heeft hij de afleiding van zijn eigen compostbedrijf. Hij vertelde echter dat ze op Terschelling enorm te lijden hebben gehad van de Tsjernobylramp in 1986. Volgens zijn zeggen zijn de radioactievedeeltjes destijds ook in NL neergeslagen. Die deeltjes gingen voornamelijk in het gras, bomen, groentes e.d. zitten. Daar de boeren natuurlijk voornamelijk buiten werken zijn zij extra blootgesteld aan die troep die nu zijn tol gaat eisen. Van de 15 boeren die op Terschelling wonen zijn er al meerdere aan kanker overleden. Op zijn kleine gemeenschap hakt dat er natuurlijk aardig in… Ook buiten de boeren (buitenmensen) om lijden er in verhouding erg veel mensen op Terschelling aan kanker. Dat is nauwelijks voor te stellen. Je denkt een goed leven op Terschelling te hebben (rust,zee, natuur) en dan dit… Zo zie je maar dat het gras bij de buren niet altijd groener is! Jelle is gelukkig een optimist en geniet van de dingen die hij heeft. Zo was hij ook paardenfokker maar daar is, volgens zijn zeggen, geen droge boterham meer in te verdienen. Het toeval wil dat dit nieuws ook op het journaal was! Er stonden nog wel drie van zijn nazaten in een weiland verderop. Mooie beestjes! Dan begint het paardrijden toch wel weer te kriebelen! Bij een manege een stukje verderop is het mogelijk om op “Friezen” (mooiste paarden die er zijn) een strandrit te maken. Toch maar eens informeren en 3 dagen spierpijn trotseren 😉

Vanavond bij Eetcafe de “Rustende Jager”gegeten. Heerlijk buiten op het terras (met kachel) zitten smullen… Een lekker einde van de dag!